دوشنبه ۲۲ دیماه، سال ۱۳۹۸

لحظات و گذر زمان تا کنون احساس نشده اند. 

تنها احساس تنهایی و حقارت میکنم، 

ولی امروز، بعد از دو ماه اول، 

سر کلاس قندجی ازم خواسته شد که جواب بدم.

و قسمت ناراحت کننده اینجاست که خودم رو مستحقش نمیدونستم. 

من باهوش نیستم، فقط تلاش دارم تا lean on کنم روی یک معلمی، درسی، روزیِ، و یا خاطره ای.

بیا امروز و این لحظه عوضش کنیم. 

بجنگیم و زخمی شیم 

انسان های زخمی تر، پرحافظه تر و زیبا ترن.

و همه ی انسنهایی که به جایگاهی رسیدند تلاش کردند. 

بی وقفه و همواره.

تلاش برای رضایت نفس و خودباوری، سرمم به کار خودم باشه :))

آقا بریم شااخ مااخ بدیم این قلمچیو

دوشنبه ۲۲ دیماه، سال ۱۳۹۸